بعدما بكت عينى كل الدموع ...... وبعدما أطفىْء حزنى الشموع
حبيبى لأرضيك
بعدما بكت عينى كل الدموع ...... وبعدما أطفىْء حزنى الشموع
حل الظلام وصمتت الربوع ....وسأل الألم بصوت مسموع
أين ضاع العشق والهيام .... ولمن أعيش باقى الايام
لماذا رضيت بالذل والهوان ... وماذا فعل هذا الانسان
ورد قلبى بحزن شديد ... سأروى لكم عملى المجيد
زرعت فى جوفى ازهار تزهيه ...وقطف ورد الحب بيديه
وضيع بقسوه حبى وامانيه .... ويالعذابى فى قسوه لياليه
وتهمس عينى ولا تجد دموع ....يالهوان قلبى المخدوع
هل خاننى عقلى واحساسى ....أم خذلنى كل ناسى
ويسال عقلى بلهفه محتار ..ألن يعود وساعيش فى نار
ليتك حبيبى تحس نارى ... بدموعى اكتب لك اشعارى
سمعتنى فى الحب احلى الكلام .... ووعدتنى تحمينى من الايام
لقد تعهدت الاتنسانى .. وظننت للحظه ان ضحكت ايامى
وحرقنى وهم الوعد والامنيات...واظننى ساظل فى عذابى حتى الممات
اين سارتاح واغمض عينى.................. وحضنك الان ليس ملكى
لماذا تترك حنانى ..........وتوعد اخرى ان تنسانى
لقد جرحتنى بيديك ..........انا التى وهبت نفسى اليك
زرعت لك اجمل بستان ..ورويته بالحب ولامان
وقطفت ورد العشق بامتنان...وتذوقت بيدى شهد الحنان
غنى لك على الغصون الكروان... وانشد باحساس كل الالحان
ولكن العصفور المسكين غفل عن الثعبان.. فخدعه وبسمه مرر الزمان
ابكى بصمت واخفى انين..لقد ظهر فجاه غدر السنين
وبحسره تبكى الطيور...ماذا فعل هذا المغرور
استهان بحبى واحلامى.....وبجفاه مرر ايامى
اقتلنى حبيبى وارحمنى من العذاب ..إنى اشتعل ناراً فى الغياب
زرعت فى جوفى ازهار تزهيك ..وقطفت ورد الحب بيديك
وتضيع بقسوه فرحه حياتى اياديك....ويالعذاب بعدك وقسوه لياليك
ولعلها ساعه ومن بعدها الموت...........................حبيبى لأرضيك
