مش كفاية عذاب . ولا انتى يا دنيا غاوية تجرحينى وخلاص
مش كفاية جراح .. لية تملى يا دنيا بتدبحينى بأيد اعز الناس
هموم الدنيا جوايا وفى قلبى مدارى ومخبى ..ولكل بداية نهاية وبدايتى كانت نهايتى
كل حلم انا بحلمه يطلع كابوس ويهدنى .. وكل قلب انا بعشقه يجرح يبيع ومايحسنى
ادوس على قلبى وماحبش ولا اعمل اية .. بجد يا دنيا ماعرفتش عملت انا فيكى ايه
مافيش فيكى صديق بيصون ومافيش حبيب فيكى بيحب
وانا اللى قال بعشق بجنون فى ناس كلامهم وهم وكدب
احباب . واصحاب. واغراب.. كلة اصبح بيشبه بعضه فى الكدب وفى الخداع والسراب
مش كفاية عذاب ..قلبى بقى بالاسم عايش بس فى الحقيقة مات
مش كفاية عذاب ..كل جرح بيفوت عليا بيكون اقوى من اللى فات
مرار فى حياتى بيقتلنى والجرح قادر يهزمنى
مابقتش قادر اتحداكى يا دنيا ارجوكى تحنى
بمشى وبغمض عينيا وبستنى جرح جديد ليا
وياريت الجرح جاى من بعيد دة من اقرب الناس ليا
مكتوب عليا اعيش حزين وحيد وقلبى يبكى سنين
وانا يعنى تفتكرى يا دنيا لو انجرحت هصعب على مين
نهايتى خلاص على ايديكى ..هاموت لو عشت يوم فيكى
تفتكرى يا دنيا ممكن اشوف النور يرجع فى لياليكى
